88 
neming aan dit groote Europeesche concours op te wekken, 
dan voorzeker zal men moeten erkennen, dat de Nederlandsche 
landbouw-inzendingen verrc yan onbevredigend waren. 
Wij spraken daar van onze landbouw-Maatschappijen en 
Vereenigingen. In enkele onzer dagbladen is de opmerking 
gemaakt dat die niet elk afzonderlijk tot inzending aangespoord 
zijn; een opmerking die eigenlijk geen wederlegging behoeft. 
De Hoofdcommissie heeft zooveel mogelijk partikulieren tot 
deelneming aangespoord. In gezelschap van een zijner medeleden 
heeft de Yoorzitter expresselijk de in September 1872 te ’s Hage 
gehouden algemeene landbouwtentoonstelling bezocht, ten einde 
met opmerkzaamheid alles na te gaan en de namen te noteeren 
yan diegenen, wier inzendingen, onverschillig in welk opzieht, 
belangrijk schenen. Voor zoover dit mogelijk was heeft men die 
inzenders aan hunne woonplaatsen persoonlijk opgezocht, en de an 
deren op vriendelijke wijze schriftelijk aangespoord om ook aan 
de inzendingen te Weenen deel te nemen. Dit heeft tot een vrij 
uitvoerige en drukke correspondentie aanleiding gegeven, en 
was niet zonder goed gevolg; ofschoon ook velen, die ’t zeer 
goed hadden kunnen doen, zieh hiertoe niet genegen verklaarden. 
De Besturen der landbouw-Maatschappijen en Vereenigingen 
hebben per se de verplichting op zieh genomen om alles in 
’t werk te stellen, wat den landbouw bevorde- 
ren, den landbouwenden stand verheffen kan; om 
hunne leden aan te sporen tot dätgene, waarvan 
deze het nut niet inzien; vreemd moet het dus mins- 
tens klinken, wanneer men er de Hoofdcommissie een verwijt