268 
de ons toekomende ruimte te brengen, met al de benoodigde 
hulpmiddelen. Dit gebeurde, zoodat ze vöor den middag be- 
hoorhjk geplaatst waren en dit den verbaasden uitroep der 
Oostennjksche Commissarissen uitlokte: „ Was haben Sie nun 
gemacht?’' welke ontboezeming werd beantwoord met het „Ein 
fach das nämliche was die Französische Commission gemacht 
hat.” Deze handeling gaf aanleiding tot voortdurende aanmer- 
kingen tot op den dag der opening; deze werkten evenwel 
niets uit. Dit was de laatste phase der plaatsing, terwijl onze 
zeven schilderijen, bestaande uit de werken van Bissciiop, 
Bosboom, Israels, H. ten Kate, Roelofs, Springer en 
Yerveer, een der meest merkwaardige gedeelten van de ver- 
tegenwoordigingszaal uitmaakten. 
Intusschen was de 16 e Mei aangebroken, de dag waarop 
volgens de latere bepaling, de Kunsthalle zou geopend worden, 
en wel door Z. M. den Keizer van Oostenrijk, de Aartsher- 
togen Carl Ludwig en Rainer , de eerste als beschermheer 
en de tweede als eere-Yoorzitter, den General-Director Baron 
von Schwarz-Senborn en verdere autoriteiten. De Commissie 
mocht het genoegen smaken, dat door de hooge bezoekers op 
de meest onverholen wijze de bijzondere Sympathie voor de 
Nederlandsche kunst werd aan den dag gelegd en erkend dat 
de Hollandsche kunst „viel leistete”. 
Niettegenstaande dat, zooals blijkt, de Kunsthalle een halve 
maand later werd geopend dan aanvankelijk bepaald was, wa 
ren er slechts drie Commissieen geheel en al in orde, waaronder 
ook de Nederlandsche, terwijl de overigen op verre na met