13 
Ongetwijfeld was daar veel wat wij en anderen anders zoudcn 
gewenscht hebben, zoowel in de administratie als in de inrich- 
ting. De vraag of ’t er over ’t algemeen beter mede zou 
geworden zijn, mag echter niet onvoorwaardelijk toestemmend 
beantwoord worden. Waar ’t geheel zulk een kolossalen om- 
vang heeft, waar zooveel verschillende nationaliteiten haar 
eigenaardige wenschen hebben en vaak haar bijzondere eischen 
stellen, daar mag men niet verlangen dat er niets te wenschen 
zou overblijven, ook al zijn die wenschen somtijds nog zoo billijk. 
Daar moet men ’t integendeel roemen en prijzen, wanneer 
zij, die de leiding op zieh genomen hebben of met de uitvoe- 
ring belast zijn, niet ten laatste, ten gevolge van vele maar 
al te vaak onredelijke eischen, het geduld verliezen. 
Het möge tendeele aan de spreekwoordelijk gewordene „Wie 
ner Gemüthlichkeit” zijn toe te schrijven geweest, zeker is 
het dat men het geduld en de vriendelijkheid, waarmede men 
daar, ofschoon overstelpt door bezigheden, de vreemdelingen 
te woord stond en hen zooveel mogelijk ter wille was , vaak 
moest bewonderen. Terwijl wij dan ook enkele bijzondere 
gevallen hier voorbijzien, meenden wij dit, in algemeenen 
zin, niet onaangestipt te mögen laten. — 
Omstreeks half-Februari 1872 was het plan voor het gebouw 
en voor de verdere inrichting gereed en werd dit aan de 
vreemde Commissien, voor zooverre die toen reeds zamengesteld 
en bekend waren, en overigens aan de verschillende Regee- 
ringen toegezonden, terwijl tevens met de werkzaamheden een 
aanvang werd gemaakt; te gelijkertijd werd bepaald, dat de